پابلو نرودا، كه نام اصلى‌اش نفتالى ريكاردو ره‌يس باسوآلتو است، در 12 جولاى سال 1904 در شهر كوچك پارال متولد شد. پدرش كارمند اداره راه‌آهن و مادرش معلم بود كه اندكى پس از تولدش درگذشت. او نوشتن مقالات و سرودن اشعار را از سيزده سالگى شروع كرد. اولين مجموعه شعرش را در سال 1922 منتشر كرد.

او درسال 1945 به مجلس سناى شيلى راه يافت. در 1947 به سبب سخنان تندش عليه رئيس جمهور وقت شيلى مجبور گرديد كشورش را ترك كند. در 1952 به ميهن‌اش شيلى بازگشت. در 1971 جايزه ادبى نوبل را از آن خود كرد. عاقبت در 1973 اندكى پس از كودتاى ضد مردمى ژنرال اگوستو پينوشه عليه حكومت مردمى سالوادور آلنده كه با حمايت امريكا انجام گرفت، بر اثر بيمارى در خانه‌اش از پاى درآمد و دوستداران بى‌شمارش را تنها گذاشت، يادش هميشه گرامى باد.

هم‌اينك آوازه مردمى پابلو نروداى شاعر به گستره جهانى است. او نه‌تنها شاعر محبوب ستمديدگان امريكاى لاتين بلكه تمام جهان است.
بدون شك يكى از واقعى‌ترين و مردمى‌ترين چهره‌هاى ادبيات جهان است، كه سراسر عمر خويش را وقف مبارزه و سياست خلق شيلى كرد و آگاهانه زندگى دردآور تبعيد و بازداشت را به جان خريد. جاودانگى او عمدتآ مرهون گرايشات انسانى و مردمى او است.

شعرهاى نرودا علاوه بر مضمون انسانى از ويژگى‌ها و ظرايف شعرى خاصى نظير ايهام، تناقض، گستردگى تخيل، سادگى، هزارتوئى، بازى نحوى و …. برخوردار است. بنابراين در خواندن آن‌ها بايد تعمق و دقت بيشترى مبذول داشت تا رابطه حسى مورد نظر به‌دست آيد.